Haarspeldbochten

Gisteren bedacht ik me dat juli 2017 een lastige maand voor me was. Zoals velen weten ben ik net gestart met mijn bedrijf:

Ik ben in het diepe gesprongen en maakte me los van de zekerheid van een vaste baan, een leuk stel collega's en leidinggevenden die mede verantwoordelijk waren voor mijn acties.... En dat was heerlijk... euforisch... eindelijk heb ik het voor het zeggen over welke kant het bedrijf op gaat en welke klanten ik wil helpen en.... en ja zo voelt het nog steeds.

 

Maar soms gebeurt er iets, of liever gezegd minder dan je wilt, en kan slaat de twijfel toe:

Kan ik het wel? Heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Had ik niet beter....? Wat als het nu niet lukt? Wat als ik nu maar zo weinig klanten hou? Wat als.... 

Alle onzekerheid en beren en leeuwen die mij de afgelopen vijf jaar hebben gehinderd en tegengehouden leken weer terug. 

 

Daar had ik toch mee afgerekend? Was ik nu echt van 3 stappen vooruit weer 4 stappen terug? 

 

Maar  wat als ik alles bij het oude had gelaten? Waar had ik dan nu gestaan? Werkend met leuke en aardige collega's bij een goed bedrijf.

Doodongelukkig  en steeds vaker ziek omdat ik diep vanbinnen wist dat ik daar niet meer hoorde. Dat ik verder gegroeid ben, dat ik een nieuw pad ben ingeslagen.

 

En toen hoorde ik een vergelijking over een berg en haarspeldbochten. Een prachtige metafoor voor het leven. Je leven gaat nooit in de achteruit.

Je kan nooit meer terug naar gisteren, vorig jaar, naar de persoon die je ooit was. Dat kan niet, is onmogelijk. Dus kan je ook nooit meer dezelfde blokkades tegenkomen die je eerder al geslecht had. De nieuwe hindernissen en blokkades die je ervaart, komen door jouw groei! Het is je pad naar voren, dat soms wel even, net als een haarspeldbocht, naar beneden/terug lijkt te gaan, maar dat is alleen maar omdat je weer een weg zoekt voorbij dat obstakel!

 

Na dit inzicht kan ik vandaag weer met frisse nieuwe moed aan de slag! Mijn website is weer aangepast, ik heb dit blog geschreven en voel diep vanbinnen dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Het is zo fijn als je die momenten van dankbaarheid kan voelen. Dat zijn de diamantjes die het pad verlichten. Soms ongeslepen, ruw en bijna niet te zien... en dan ineens helder en stralend.

 

Liefs van mij en geniet van je leven!

 

Xandra