05. november 2019

Opvoeden: Het houdt nooit op.

'Mijn kinderen zijn al lang volwassen. Dus hoezo zou ik dan nog steeds moeten opvoeden? Hoezo houdt opvoeden nooit op? '

Dat was de reactie die ik kreeg van mijn klant toen ik de stelling neerlegde dat we een leven lang aan het opvoeden zijn. 

'Wie dan? De wereld om ons heen? Of de buurkinderen? Kom op zeg, ik ben er klaar mee met opvoeden!' 

Ze werd een beetje kriegelig en ik moest lachen, want ze gaf praktisch dezelfde reactie als ikzelf had toen ik erover hoorde. 

Nee, niet de buurtkinderen, ofzo. 

Het is tijd op jezelf te gaan opvoeden. Jij bent jouw opvoeder op het moment dat je ouders dat niet meer hoefden te doen. Toen je volwassen werd, kreeg je die taak erbij. Je was er ook wel klaar mee toch? Naar dat luisteren naar de regels van anderen. Je wist het ondertussen zelf wel dat je je kamer op moest ruimen, je tanden moest poetsen en hoe de vaatwasser uit- en in- te ruimen. Je bent volwassen en de tijd van 'Zelf Doen' is aangebroken. 

Jezelf opvoeden. Dat was iets waar ik nooit zo bewust bij stil gestaan heb. Er kwam ook allerlei weerstand bij mezelf op toen ik dit voor het eerst hoorde, ruim 30 jaar na het ingaan van de nieuwe periode. Mijn opvoeding was toch klaar? Dat was niet mijn verantwoordelijkheid, maar die van mijn ouders en opvoeders.

Ha! en daar gaan we mis. Het is onze verantwoordelijkheid voor onszelf om door te gaan met je opvoeding. Door te gaan met jouw keuzes te maken en jouw normen en waarden te bepalen. Het is mooi dat je een soort van kader hebt meegekregen van je ouders, van je opleiding van de omgeving waarin je opgroeide. Maar vanaf het moment dat jij zelf voor 100% de verantwoordelijkheid krijgt voor jouw eigen leven, is het belangrijk dat je nu voor je zelf gaat bedenken wat jij nu eigenlijk vindt. 

Wat zijn jouw normen en waarden? 

Wat zijn jouw grenzen?

Zijn ze wel duidelijk voor jezelf? en je duidelijk en eerlijk naar jezelf toe? Of is het makkelijker om te roepen dat 'ze' altijd maar over jouw grenzen heen gaan... 

Maar hoe kan een ander over jouw grens heen gaan, als je zelf niet eens je grenzen duidelijk bepaald hebt?

Neem de leiding over van je eigen leven. In andere culturen zijn er overgangsrituelen die de periode van kind zijn afsluiten en daarna de drempel van het volwassendom over te gaan. 
Hier zijn we dat niet gewend en gewoon. Maar dat wil niet zeggen dat je niet iets voor jezelf kan creëren. Nu nog - zelfs als je al lang volgens je leeftijd volwassen bent. 

  • Maak een lijst met normen en waarden die je van anderen hebt meegekregen en pas deze aan zodat je jou helemaal passen
  • Hoe graag wilde je als kind volwassen zijn, want wat voor mogelijkheden zouden er dan voor je beschikbaar zijn? 
  • Schrijf eens op wat 'volwassen' zijn voor jou betekent, of
  • Schrijf een brief aan jezelf als kind waarin je uitlegt wat er vanaf het moment van volwassen zijn allemaal mogelijk is. 

    Staan er veel 'negatieve' en blokkerende overtuigingen in? Draai die dan eens positief want het is Jouw Leven! Besef je dat?  HET IS JOUW LEVEN!
    Niet dat van je ouders, niet dat van je vrienden, niet dat van je leraren, niet dat van.... Het is Jouw Leven. Jij beslist, Jij bepaalt. 
  • Neem een moment waarin je nu bewust besluit om volwassen te zijn. Waarin je de Leiding over je eigen Leven heel bewust naar je toetrekt. Doe dat op een manier die bij jou past. Brand een kaars; maak een kunstwerk; schrijf een overgangstekst; 
  • Name and Claim jouw volwassenheid. Schrijf onderstaande verklaring uit, of schrijf je eigen verklaring. En spreek deze dan hardop uit. 
    Ik (vul je naam in) maak vanaf nu de keuze om als een volwassene mijn leven te leiden. Ik neem de volledige verantwoordelijkheid voor het stellen van mijn grenzen; voor alle keuzes die ik maak en de acties die daar wel of niet uit voortvloeien. Alles wat ik vanaf nu doe geeft mij energie. En is dit niet het geval dat schaaf ik het zo bij dat het me energie geeft, of ik neem er afscheid van. 
    Alles wat ik als volwassene doe is voor mijn hoogste goed en dat voor het hoogste goed van anderen. Uit volledige en onvoorwaardelijke liefde voor mijzelf. Ik heb besloten. En zo is het .

Vanaf nu bepaal jij wie jij bent. Hoe je je gedraagt. 
Alles wat je hebt meegekregen als ballast in de vorm van opvoeding, opleiding, zielsherinneringen en blokkades of belemmeringen van waar en wanneer dan ook... Jij besluit wat en hoe je er mee om wilt gaan. 

Jij besluit of je de leiding over je eigen leven neemt, of dat je als een losgeslagen scheepje stuurloos ronddobbert. Met dat die kapitein en dan die raadsman dan dat programma en daarna heeft die goeroe jouw redding in handen.

Nee! Niemand heeft jouw redding in handen.

Alleen jij! Jij met het in jezelf ontdekken. Daar kunnen anderen je bij helpen. Je hoeft het zeker niet alleen te doen. Maar jij moet het werk doen. 


Dus wie ben jij? Wie ben jij als de volwassen versie van jezelf? 

Voor mij helpt het om iedere dag, nog voordat de werkdag begonnen is, nog voordat ik onder de douche heb gestaan en aangekleed ben. Ja dus direct na het wakker worden... Om iedere dat eerst te gaan schrijven. Over alles wat er op papier wil komen. Soms is het makkelijk en schrijf ik over een droom. Soms kost het moeite en dan pak ik zomaar een woord uit een boek wat in de buurt ligt en ga ik daarvan uit schrijven, alles wat er in me opkomt. Zoals over het  "Ontvangen en Herkennen" 
Ontvangen en herkennen. Herkennen van overvloed. Herkennen van giften, Herkennen van de schoonheid. Herkennen van mijn rol. Erkennen van mijn rol. Gisteren kreeg ik ineens nog een kado, omdat ik geduldig was. Omdat ik de ander ruimte gaf om haar tijd te nemen. Zomaar ongevraagd. Hoeveel ruimte gun ik mezelf? Hoeveel ruimte krijgt de ander van mij en hoeveel ruimte accepteer en ontvang ik van die ander? 

 Het opschrijven van je gedachten hoeft niet Nobelprijs winnend waardig te zijn. Het mag natuurlijk wel, kan natuurlijk ook. Maar daar gaat het niet om. Het gaat er bij mij om dat voordat ik mezelf stort in de wereld van alledag ik mezelf al ruimte en tijd en aandacht heb gegeven. Die ik heb ik zo aan het begin van de dag al mooi binnen! 

Mijn naam is Xandra Bakker en ik ben Nieuw Bewustzijn Coach. Ik geloof dat iedereen de mogelijkheid heeft om in haar ware kracht te gaan staan. Met liefdevolle aandacht voor jezelf en de bereidheid om te veranderen is niets onmogelijk. Misschien onwaarschijnlijk, maar in onmogelijk geloof ik niet (meer). 

Door mijn werk als coach counselor en Luisterkind werker neem ik de tijd voor jou. 
Ik maak de werkelijke connectie met jou. Met jouw innerlijke weten. Daar vandaan komen de antwoorden, vanuit jouw weten.
Voel je vrij om contact met me op te nemen om me te leren kennen. Een tekst lezen is anders dan iemand horen, zien en 'voelen. 
Ik help je graag verder. 

Reactie schrijven

Commentaren: 0